Tomtefeste
Høgsteretts dom 24. juni 2019, HR-2019-1206-A, (sak nr. 18-179157SIV-HRET)
Mallin Eiendom AS, Stiftelsen Karibu (advokat Carina Orge Borchgrevink Næss) mot Marianne Cecilia Lundin m.fl. (advokat Anders Christian Stray Ryssdal). Møter i saka i medhold av tvisteloven § 30-13: Staten v/Justis- og beredskapsdepartementet (Regjeringsadvokaten v/advokat Anders Blakstvedt)
Dommarar: Indreberg, Møse, Bergsjø, Østensen Berglund, Lindsetmo
Høgsterett forkasta anken frå ein bortfestar i Øvre Ullern Terrasse.
Høgsterett kom til at bortfestaren ikkje hadde rett til oppregulering av festeavgifta i medhald av tomtefestelova § 15 niande ledd, da regulering med dei avgrensingane som følgjer av tomtefestelova § 15 fjerde ledd, ikkje var i strid med EMK P1-1.
Etter dommen i Den europeiske menneskerettsdomstolen i Lindheim-saka blei det gjort endringar i tomtefestelova § 15 m.m. med sikte på å unngå framtidige krenkingar av EMK P1-1.
Lovendringane gjekk mellom anna ut på at bortfestaren fekk rett til å regulere festeavgifta ved forlenging av festeavtalar etter tomtefestelova § 33 til 2 prosent av tomteverdien, men oppover avgrensa til eit høgstebeløp per dekar tomt, med seinare rett til regulering etter endringar i konsumprisindeksen.
Høgstebeløpet utgjorde i dette tilfellet 11 724 kroner per dekar tomt, og storleiken på festeavgifta medførte at avgifta ikkje blei oppregulert. Høgsterett kom til at lovgivaren hadde gjort ei brei og samansett vurdering av interessene til både festarane og bortfestaren, og at avgrensinga ikkje kunne reknast som uforholdsmessig og dermed konvensjonsstridig.
Dommen avklarer forholdet mellom reglane i tomtefestelova om regulering av festeavgift ved forlenging av festekontraktar etter tomtefestelova § 33, jf. § 15 fjerde og niande ledd og våre nasjonale forpliktingar etter EMK P1-1.