Lagmannsrettens oppheving av ein tingrettsdom i ei alvorleg straffesak

Dommarane: Endresen, Stabel, Lund, Rieber-Mohn, Schei

Orskurden om oppheving var gjord i medhald av straffeprosesslova § 322 nr. 1.

Opphevinga var grunngitt med at det i tingretten skulle ha vore opplyst at den eine meddommaren hadde tilknyting til farfar til den eine av dei to tiltalte, jf. domstollova § 113. Orskurden i lagmannsretten blei oppheva. Høgsterett fann at det ikkje var høve til summarisk behandling når den faktiske hendingsgangen var uavklara.

Til lagmannsretten var det opplyst at den eine av meddommarane kjende besteforeldra til den eine tiltalte. Dei hadde sidan 90-åra sete saman i styret for eit bedehus. Det var opplyst at meddommaren ikkje hadde nær kontakt eller nære band til familien. For Høgsterett var det ved bevisopptak avklara at meddommaren og besteforeldra tilhøyrde ulike kyrkjelydar, og at dei ikkje var omgangsvenner.

Lagmannsretten skulle ikkje ha oppheva dommen på grunnlag av eit mogleg brot på domstollova § 113 utan å prøve habilitetsspørsmålet. Slik prøving var nødvendig for å kunne undersøkje om ein mogleg feil kunne tenkjast å ha hatt innverknad på resultatet.

Høgsterett meinte at saka var tilstrekkeleg opplyst til å konstatere at det ikkje låg føre inhabilitet. Lagmannsrettens saksbehandlingsfeil hadde då hatt innverknad på resultatet, og avgjerda blei oppheva også på dette grunnlaget.

Les heile avgjerda