Retten til å gi frå seg vegrett basert på hevd

Dommarar: Arntzen, Bergsjø, Stabel, Normann, Skoghøy

Saka gjeld retten til å gi frå seg vegrett basert på hevd til seinare frådelte parsellar.
 
Dommen i lagmannsretten blei oppheva fordi dei meinte at formålet med vegretten og den faktiske bruken i hevdstida var til hinder for å gi frå seg vegrett ved seinare frådelingar av parsellar. 

Høgsterett kom til at hevda vegrettar i utgangspunktet har same innhald som tilsvarande rettar som er baserte på avtale. Det følgjer da av servituttlova § 9 at ein kan gi frå seg vegrett til seinare frådelte parsellar under den føresetnaden at det ikkje fører til at den samla bruken overskrid tolegrensa i § 2. Ved denne vurderinga skal det leggjast vekt både på kva som er formålet med retten, og på kva som er i samsvar med "tida og tilhøva".

Den konkrete vurderinga av om tolegrensa er overskriden, skal etter opphevinga gjerast av lagmannsretten.

Dommen er samrøystes.